Luister eens naar me!
Nieuwe opdracht. Eindje rijden voor me maar vanwege de aanstaande reorganisatie genoeg leerzame onderwerpen. Daarnaast heb je niet altijd de luxe om te kiezen, dus mijn besluit was snel gemaakt. Eerste dag. Gehele managementteam kwam bij elkaar. Directie, leidinggevenden, HRM, iedereen was er. Om samen in gesprek te gaan (kring) over de aanstaande reorganisatie. Ik sloot aan en zoals wel vaker hoor je mij niet op de eerste dag. Luisteren en begrijpen wat er speelt, daar begin ik mee.
Het rondje startte bij de baas. Klassieke fout. Zeker in een omgeving waar sprake is van een onnatuurlijke hiërarchie. Als je niet weet waarom dit onhandig is, bel mij even ?Twintig meningen verder. Iedereen gaf zijn visie weer. Iedereen spuwde een monoloog uit. Na de 4e mening haak je dan eigenlijk wel af. Gedachten dwalen weg, je hoort maar de helft. Dat is trouwens wel veel, als je nog de helft zou horen.
Iedereen had zijn of haar zegje gedaan. Het feest kon beginnen. Want degene waar je het niet mee eens bent, die kreeg dat te horen. Overtuigingen vlogen door de kamer. Of een mening die door het individu als ‘feit’ werd weergegeven. Zoals: “dat is niet waar.” Of: “wat jij zegt, klopt helemaal niet.”
De afspraak liep ten einde. De twee uur zaten er bijna op. Uitloop kon niet, er waren vervolgafspraken. Die blijkbaar belangrijker waren dan de conclusie dat de twintig mensen die de organisatie leiden het totaal niet eens waren met elkaar…
“Zo, dat was tie voor nu even. Bram, jouw eerste dag. Wil je nog iets zeggen?” Ik schrok een soort van wakker… De baas stelde de vraag aan mij.
“Euhm ja. Graag. Het valt mij enorm op dat jullie allemaal graag vertellen maar niemand graag luistert. Dan kom je als team niet ver.”Er viel een stilte. Iemand moest lachen. Een aantal mensen keken wat verward of zelfs geïrriteerd. “Snotneus” dachten ze waarschijnlijk. De baas vertoonde een glimlach: “Dat is een mooie toevoeging.” Zelfs maanden later herinnerden mensen zich die opmerking en kwam die her en der terug.
De laatste tijd volg ik het nieuws net als vele anderen intensief. Af en toe waan ik mij terug in die kamer. Ik hoor alleen maar mensen, die allen overtuigd zijn van hun mening. En die allen niet graag luisteren. Dan kom je als samenleving niet ver…